Przeciwdziałanie praniu pieniędzy (AML)

Przeciwdziałanie praniu pieniędzy (AML) to ogólny termin na określenie przepisów ustawowo-wykonawczych wprowadzonych w celu uniemożliwienia przestępcom nielegalnego zarabiania pieniędzy lub przesyłania nielegalnych środków. Co prawda przepisy AML są nakierowane na szeroką gamę działań nielegalnych, ale do najważniejszych można zaliczyć uchylanie się od płacenia podatków, korupcję publiczną i manipulowanie rynkiem np. poprzez wash trading.

Wśród przepisów, które przyczyniły się do powstania wymogów w zakresie przeciwdziałania praniu pieniędzy w Stanach Zjednoczonych, można wymienić np. ustawę o tajemnicy bankowej z 1970 r., ustawę o przeciwdziałaniu prania pieniędzy z 1986 r. oraz ustawę USA PATRIOT Act z 2001 r.

Ze względu na złożoność odpowiednich przepisów wiele instytucji finansowych wykrywa działania budzące wątpliwości przy użyciu oprogramowania AML. Te rozwiązania programowe wykonują różne funkcje – od sprawdzania nazwisk klientów w krajowych wykazach użytkowników zabronionych po generowanie rejestrów niezbędnych do zachowania zgodności z przepisami.

Programy AML są również istotne dla sektora kryptowalutowego. Wiele giełd kryptowalutowych podejmuje skoordynowane wysiłki na rzecz zapewnienia zgodności z przepisami w zakresie przeciwdziałania praniu pieniędzy, ponieważ organy nadzorcze zwracają coraz większą uwagę na rynek kryptowalut. Mimo to w świecie krypto pojawiają się pewne opinie krytyczne wobec wymogów KYC oraz AML, a krytycy twierdzą, że przestrzeganie przepisów zmniejsza ich prywatność i niweczy zalety decentralizacji, ponieważ powoduje umieszczanie poufnych danych osobowych w scentralizowanych bazach danych. Zwolennicy twierdzą jednak, że można opracować rozwiązania, które będą jednocześnie spełniać wymogi nadzorcze i zapewniać poufność użytkownikom.

Jednym z ciekawych trendów związanych z przestrzeganiem AML i KYC w ekosystemie kryptowalutowym jest gotowość wielu giełd do samoregulacji, nawet jeżeli nie podlegają bieżącym wytycznym nadzorczym. W niektórych przypadkach firmy łączą nawet siły i tworzą organy branżowe na rzecz ustanawiania struktur samoregulacyjnych. Ten rodzaj dobrowolnej zgodności zarówno minimalizuje przyszłe ryzyko prawne firm związanych z krypto, jak i zwiększa prawdopodobieństwo ogólnego upowszechnienia kryptowalut.