Spis treści
- Wprowadzenie
- Czym jest alokacja aktywów i dywersyfikacja?
- Modern Portfolio Theory
- Rodzaje klas aktywów i strategie alokacji
- Zastosowanie alokacji i dywersyfikacji aktywów w naszym portfolio
- Dywersyfikacja w ramach portfolio kryptowalut
- Problemy z alokacją aktywów
- Przemyślenia końcowe
Wprowadzenie
Pieniądze są nieodłącznie związane z ryzykiem. Każda inwestycja może spowodować stratę kapitału, podczas gdy wartość dorobku przechowywana w środkach pieniężnych będzie powoli zmniejszana wskutek postępującej inflacji. Choć ryzyko nie jest możliwe do wyeliminowania, jesteśmy w stanie dostosować je w optymalny sposób, będący w zgodzie z konkretnymi celami inwestycyjnymi.
Alokacja aktywów i dywersyfikacja to koncepcje, odgrywające kluczową rolę w określaniu parametrów ryzyka. Nawet jeśli jesteś nowy w świecie inwestowania, zapewne znasz ogólne zasady i reguły leżące u jego podstaw, gdyż pozostają one niezmienne od tysięcy lat,
W tym artykule omówimy, czym są i jak odnoszą się do nowoczesnych strategii zarządzania kapitałem.
Czym jest alokacja aktywów i dywersyfikacja?
Terminy alokacji aktywów i dywersyfikacji są często stosowane wymiennie. Mogą się one jednak odnosić się do nieco różnych aspektów zarządzania ryzykiem
Alokacja aktywów może być wykorzystana do opisu strategii zarządzania pieniędzmi, która z kolei określa sposób podziału kapitały między klasy aktywów w portfelu inwestycyjnym. Z drugiej strony dywersyfikacja może opisywać przydział kapitału w ramach tych klas aktywów.
Mówiąc najprościej, główna idea strategii alokacji aktywów i dywersyfikacji sprowadza się do tego, aby nie wkładać wszystkich jajek do jednego koszyka. Łączenie aktywów i ich klas, nie będących ze sobą skorelowanymi, jest najskuteczniejszym sposobem na zbudowanie zrównoważonego portfela inwestycyjnego.
To, co sprawia, że te dwie strategie są skuteczne po ich połączeniu, polega na tym, że ryzyko nie jest rozdzielane tylko między różne klasy aktywów, ale także w obrębie samych klas.
Niektórzy eksperci finansowi uważają nawet, że ustalenie optymalnej strategii alokacji aktywów może być ważniejsze niż sam wybór poszczególnych inwestycji.
Modern Portfolio Theory
Modern Portfolio Theory (MPT) jest ramą, formalizującą te zasady pod postacią matematycznego modelu. Został on zaproponowany w pracy opublikowanej przez Harry'ego Markowitza w 1952 r. Harry otrzymał za niego Nobla w dziedzinie Ekonomii.
Mówiąc wprost, MPT twierdzi, że najbardziej efektywnym rozwiązaniem jest skonstruowanie portfela inwestycyjnego z nieskorelowanych ze sobą aktywów.
Rodzaje klas aktywów i strategie alokacji
W typowych ramach struktury alokacji aktywów, klasy aktywów kategoryzuje się w następujący sposób:
- Aktywa tradycyjne — akcje, obligacje i gotówka.
- Aktywa alternatywne — nieruchomości, towary, instrumenty pochodne, produkty ubezpieczeniowe, fundusze private equity i oczywiście kryptowaluty.
Ogólnie rzecz biorąc, istnieją dwa główne rodzaje strategii alokacji aktywów, przy zastosowaniu założeń przedstawionych w MPT: Strategiczny Przydział Aktywów i Taktyczny Przydział Aktywów.
Strategiczny Przydział Aktywów uważany jest za tradycyjne podejście, które lepiej nadaje się do pasywnego stylu inwestycyjnego. Portfele bazujące na tej strategii będą rebalansowane tylko wtedy, gdy zajdą zmiany w pożądanych alokacjach kapitału, biorąc pod uwagę horyzont czasowy oraz profil ryzyka ponoszonego przez inwestora.
Taktyczny Przydział Aktywów lepiej wpasowuje się w aktywny styl inwestycyjny. Pozwala on skoncentrować się inwestorom na aktywach przewyższających wyniki rynku. Zakłada się, że jeśli sektor osiąga lepsze wyniki niż rynek, może nadal kontynuować dobrą passę. Ponieważ TPA w równym stopniu oparty na zasadach przedstawionych w MPT, umożliwia także pewien stopień dywersyfikacji.
Warto zauważyć, że aktywa nie muszą być całkowicie nieskorelowane lub odwrotnie skorelowane, aby dywersyfikacja miała korzystny wpływ. Wymagane jest tylko, aby nie były całkowicie skorelowane.
Zastosowanie alokacji i dywersyfikacji aktywów w naszym portfolio
Rozważmy omówione zasady na przykładzie teoretycznego portfela inwestycyjnego. Strategia alokacji aktywów pomoże nam określić, że portfel powinien mieć następującą procentową alokację między różnymi klasami aktywów:
- 40 % inwestycji w akcje
- 30 % obligacji
- 20% w kryptowalutach
- 10% w gotówce
Strategia dywersyfikacji może wskazywać na to, że wśród 20% zainwestowanych w kryptowaluty:
- 70% powinno zostać przydzielone do Bitcoina
- 15% do kryptowalut o dużej kapitalizacji
- 10% do krypto o średniej kapitalizacji
- 5% do krypto o małej kapitalizacji
Po ustaleniu konkretnej alokacji, wyniki portfela mogą być regularnie monitorowane i przeglądane. Jeśli alokacje ulegną zmianie, nadszedł czas na przywrócenie równowagi - co oznacza kupno i sprzedaż aktywów w celu ponownego dostosowania portfela do pożądanych proporcji. Zazwyczaj wiąże się to ze sprzedażą aktywów z najlepszymi wynikami i kupowaniem tych z gorszymi. Wybór aktywów jest oczywiście całkowicie zależny od strategii i indywidualnych celów inwestycyjnych.
Kryptowaluty należą do najbardziej ryzykownych klas aktywów. Portfel wymieniony w przykładzie, zawierający krypto, można uznać za bardzo ryzykowny, ponieważ aż 20% kapitału przeznaczone jest na kryptowaluty. Inwestor bardziej niechętny do ryzyka może chcieć przeznaczyć większą część portfela, powiedzmy, na obligacje – znacznie mniej ryzykowną klasę aktywów.
Dywersyfikacja w ramach portfolio kryptowalut
Można założyć, że gdy rynek dojrzeje, bardziej systematyczne podejście do dywersyfikacji stanie się wykonalne w ramach kryptowalut. Jednak zanim to się stanie, upłynie jeszcze wiele wody w Wiśle.
Problemy z alokacją aktywów
Chociaż są to niezaprzeczalnie potężne techniki, niektóre strategie alokacji aktywów mogą nie być odpowiednie dla niektórych inwestorów ich portfeli inwestycyjnych.
Opracowanie optymalnego planu gry może być stosunkowo proste, ale kluczem do dobrej strategii alokacji aktywów jest jej wdrożenie. Jeżeli inwestor nie jest w stanie odłożyć swoich uprzedzeń na bok, skuteczność portfela może zostać podważona.
Kolejny potencjalny problem wynika z trudności z uprzednim oszacowaniem tolerancji inwestora na ryzyko. Gdy wyniki zaczną pojawiać się po upływie określonego czasu, inwestor może zdać sobie sprawę, że chciałby wystawić się na mniej (lub nawet więcej) ryzyka.
Przemyślenia końcowe
Alokacja i dywersyfikacja aktywów to podstawowe koncepcje zarządzania ryzykiem, istniejące od tysięcy lat. Są także jedną z podstawowych koncepcji współczesnych strategii zarządzania portfelem inwestycyjnym.
Głównym celem opracowania strategii alokacji aktywów jest maksymalizacja oczekiwanych zwrotów, przy jednoczesnym zminimalizowaniu ryzyka. Podział ryzyka między klasy aktywów zwiększa ogólną efektywność portfela.
Ponieważ rynki kryptowalut pozostają na razie silnie skorelowane z kursem Bitcoina, strategie alokacji aktywów kryptowalutowych powinny być stosowane z wielką ostrożnością.