- Podstawy Ethereum
- Skąd pochodzi Ether?
- Pierwsze kroki z Ethereum
- Skalowalność, ETH 2.0 i przyszłość Ethereum
- Ethereum i zdecentralizowane finanse (DeFi)
- Uczestnictwo w sieci Ethereum
Spis treści
Ethereum jest zdecentralizowaną platformą obliczeniową. Możesz o tym myśleć jako o laptopie lub PC, ale nie działa na jednym urządzeniu. Zamiast tego działa jednocześnie na tysiącach maszyn na całym świecie, co oznacza, że nie ma właściciela.
Ethereum, jak
Bitcoin i inne kryptowaluty, pozwala na transfer cyfrowych pieniędzy. To jednak nie jedyna funkcja, jest zdolne do znacznie większej ilości rzeczy – możesz wdrożyć swój własny kod, i wchodzić w interakcje z aplikacjami stworzonymi przez innych użytkowników. Ponieważ jest tak elastyczne, na Ethereum można uruchomić wszystkie rodzaje wyrafinowanych programów.
Główną ideą leżącą u podstaw Ethereum jest to, że deweloperzy mogą tworzyć i uruchamiać kod, który działa w sieci rozproszonej zamiast na scentralizowanym serwerze. Oznacza to, że teoretycznie te aplikacje nie mogą zostać zamknięte lub ocenzurowane.
To może być nieintuicyjnie, ale jednostki używane w Ethereum nie są nazywane Ethereum lub Ethereums. Ethereum to sam protokół, ale waluta, która nim rządzi, jest po prostu znana jako ether (lub ETH).
Wspomnialiśmy o koncepcji, że Ethereum może uruchamiać kod w całym rozproszonym systemie. Jako takie, programy nie mogą być ograniczane przez zewnętrzne podmioty. Aplikacje te zostają dodane do bazy danych Ethereum (np. do
blockchaina) i można je zaprogramować tak, aby kod nie mógł zostać edytowany. Ponadto baza danych jest widoczna dla wszystkich, więc użytkownicy mogą zobaczyć kod przed kontaktem z nim.
Oznacza to, że każdy, w dowolnym miejscu może uruchamiać aplikacje, których nie można zdjąć offline. Co bardziej interesujące, ponieważ jego natywna jednostka – ether – przechowuje wartość, aplikacje te mogą ustawić warunki jak owa wartość jest przekazywana. Programy, które tworzą aplikacje, nazywamy
smart contractami. W większości przypadków można je ustawić na działanie bez ingerencji człowieka.
Zrozumiałe jest, że pomysł programowalnych pieniędzy urzeka użytkowników, deweloperów i przedsiębiorstwa na całym świecie.
Blockchain leży w sercu Ethereum - to baza danych zawierająca informacje wykorzystywane przez protokół. Jeśli przeczytasz nasz artykuł
Czym jest Bitcoin?, zrozumiesz,
jak działa blockchain. Łańcuch Ethereum jest podobny do blockchaina Bitcoin, chociaż przechowywane przez niego dane - i sposób ich przechowywania – są inne.
Można myśleć o blockchainie Ethereum jak o książce, do której dodajesz strony. Każda strona jest nazywana
blokiem, a wypełniona jest informacjami o transakcjach. Kiedy chcemy dodać nową stronę, musimy dodać specjalną wartość na górze tej strony. Ta wartość powinna pozwolić każdemu zobaczyć, że nowa strona została dodana
po poprzedniej stronie, a nie tylko losowo wstawiona do książki.
Zasadniczo to trochę jak numery, które odwołują się do poprzedniej strony. Patrząc na nową stronę, możemy z całą pewnością powiedzieć, że wynika z poprzedniej. Do tak zgrabnego "ponumerowania", używamy procesu o nazwie
hashing.
Hashowanie wymaga pewnych danych – w tym przypadku, wszystko co znajduje się na naszej stronie – i zwraca unikalny identyfikator (nasz
hash). Szansa, że dwa zestawy danych zwrócą nam ten sam hash jest niewyobrażalnie niska. Jest to również jednokierunkowy proces: można łatwo obliczyć hash, ale jest to praktycznie niemożliwe aby go odszyfrować, uzyskać informacje użyte do jego utworzenia. W późniejszym rozdziale powiemy dlaczego jest to ważne dla wydobywania (miningu).
Teraz mamy już mechanizm łączenia naszych stron we właściwej kolejności. Każda próba zmiany kolejności lub usunięcia strony sprawi, że nasza książka została naruszona.
Bitcoin opiera się na technologii blockchain i jest atrakcyjny finansowo do stworzenia globalnego cyfrowego systemu gotówki. Wprowadzono w nim kilka kluczowych innowacji, które umożliwiają koordynację użytkowników na całym świecie bez konieczności tworzenia scentralizowanego organu. Dzięki temu, że każdy uczestnik odpala program na swoim komputerze, Bitcoin umożliwił stworzenie finansowej bazy danych w niewymagającym zaufania i zdecentralizowanym środowisku.
Bitcoin jest często nazywany blockchainem pierwszej generacji. Został on stworzony jako niezbyt złożony system, a to jest dużym plusem jeśli chodzi o bezpieczeństwo. Celowo zachowuje nieelastyczność, aby priorytetowo traktować bezpieczeństwo w swojej warstwie podstawowej. Rzeczywiście, język smart kontraktów w Bitcoinach jest niezwykle ograniczony, a to niezbyt dobrze dla aplikacji poza transakcjami.
Natomiast druga generacja blockchainów może znacznie więcej. Oprócz transakcji finansowych, platformy te zapewniają większy stopień programowalności. Ethereum zapewnia programistom znacznie większą swobodę eksperymentowania z własnym kodem i tworzenia tego, co nazywamy
Zdecentralizowanymi aplikacjami (DApps) .
Ethereum było pierwszą falą blockchainów drugiej generacji i pozostaje najbardziej znaczącą jak dotąd. Istnieje wiele podobieństw do Bitcoina i może wykonywać wiele takich samych funkcji, jednak pod maską, oba są bardzo różne i każdy ma swoje zalety w stosunku do drugiego.
Możemy zdefiniować Ethereum jako
state machine . Wszystko to oznacza, że w dowolnym momencie możesz otrzymać
snapshot wszystkich sald kont i smart kontraktów, w ich obecnym stanie. Niektóre działania spowodują aktualizację stanu, co oznacza, że wszystkie węzły aktualizują własnego snapshota, aby odzwierciedlić zmianę.
Zmiana stanu w Ethereum.
Smart kontrakty na Ethereum są uruchamiane przez transakcje (pochodzące od użytkowników lub od innych kontraktów). Gdy użytkownik wysyła transakcję do kontraktu, każdy węzeł w sieci uruchamia kod umowy i zapisuje dane wyjściowe. Czyni to, używając
Ethereum Virtual Machine (EVM), która przekształca inteligentne kontrakty w instrukcje, które komputer może przeczytać.
Aby zaktualizować stan, używany jest specjalny mechanizm o nazwie
mining (na ten moment). Wydobywanie odbywa się przy użyciu algorytmu
Proof of Work, podobnie jak w przypadku Bitcoina. Wkrótce zajmiemy się tym tematem bardziej szczegółowo.
Smart contract to po prostu kod. Kod nie jest ani inteligentny, ani nie jest kontraktem w tradycyjnym sensie. Nazywamy go inteligentnym, ponieważ wykonuje się pod pewnymi warunkami i może być postrzegany jako umowa, ponieważ wprowadza w życie porozumienia między stronami.
Informatykowi Nickowi Szabo można przypisać ideę, którą zaproponował pod koniec lat 90. Skorzystał z przykładu automatu, aby wyjaśnić tę koncepcję, stwierdzając, że można ją postrzegać jako prekursora nowoczesnej inteligentnej umowy (smart contractu). W przypadku automatu jest realizowana prosta umowa. Użytkownicy wkładają monety, a w zamian urządzenie zwraca wybrany przez nich produkt.
Inteligentna umowa stosuje tego rodzaju logikę w środowisku cyfrowym. Możesz podać coś prostego w kodzie, np. return „Hello, World!”, gdy do tej umowy wysyłane są dwa ethery.
W Ethereum deweloper kodowałby to tak, aby EVM mógł to później odczytać. Następnie publikują kod, wysyłając na specjalny adres, na którym rejestruje się umowę. W tym momencie każdy może z niego korzystać. Co więcej, umowy nie można usunąć, chyba że twórca określi tego warunek podczas jej pisania.
W tym momencie kontrakt ma swój
adres. Aby z nim współpracować, użytkownicy po prostu muszą wysłać 2 ETH na ten adres. Spowoduje to uruchomienie kodu kontraktu – wszystkie komputery w sieci będą go uruchamiać, zarejestrują, że płatność została dokonana i zapiszą jego wynik (
“Hello, World!”).
Powyższe jest prawdopodobnie jednym z najbardziej podstawowych przykładów tego, co można zrobić z Ethereum. Można zbudować bardziej zaawansowane aplikacje łączące wiele umów.
W 2008 roku nieznany programista (lub grupa programistów) opublikował oficjalny whitepaper
Bitcoina pod pseudonimem
Satoshi Nakamoto. To na stałe zmieniło krajobraz pieniądza cyfrowego. Kilka lat później młody programista o imieniu Vitalik Buterin wymyślił sposób na rozwinięcie tego pomysłu i zastosowanie go do dowolnego rodzaju aplikacji. Koncepcja została w końcu rozwinięta w Ethereum.
Buterin przedstawił Ethereum w poście na blogu
z 2013 r., zatytułowanym
Ethereum: ostateczny smart kontrakt i zdecentralizowana platforma aplikacji. W swoim poście opisał pomysł na blockchain zgodny z zasadą
kompletności Turinga - zdecentralizowany komputer, który przy wystarczającym czasie i zasobach mógłby uruchomić dowolną aplikację.
Z czasem, rodzaje aplikacji, które można będzie wdrożyć na blockchainie, będą ograniczone tylko wyobraźnią programistów. Ethereum ma na celu sprawdzenie, czy technologia blockchain ma istotne zastosowania poza celowymi ograniczeniami
Bitcoina.
Ethereum zostało wydane w 2015 r., a początkowa podaż wyniosła 72 miliony eteru. Ponad 50 milionów tych tokenów zostało rozdanych w ramach publicznej
sprzedaży tokenów zwanej
Wstępną Ofertą Monet (ICO), gdzie ci, którzy chcieli wziąć udział, mogli kupić tokeny eterowe w zamian za bitcoiny lub waluty fiat.
Jedną z najwcześniejszych i najbardziej ambitnych prób w takiej organizacji było “DAO”. Składałby się on ze złożonych inteligentnych kontraktów, funkcjonujących obok Ethereum, jako autonomiczny fundusz venture. Tokeny DAO zostały rozprowadzone w
ICO, a posiadacze otrzymali udziały własnościowe, wraz z prawem głosu.
Niedługo po jego uruchomieniu, złośliwe podmioty wykorzystywały jednak podatność na zagrożenia i wykradły prawie jedną trzecią funduszy DAO. Warto pamiętać, że w tamtym czasie 14% całej podaży eteru zostało zamknięte w DAO. Nie ma potrzeby mówić, że było to katastrofalne wydarzenie dla ciągle rozwijającej się sieci Ethereum.
Po krótkiej dyskusji łańcuch doczekał się
hard forka na dwa łańcuchy. W jednym, złośliwe transakcje zostały skutecznie odwrócone w celu przywrócenia funduszy; ten łańcuch jest obecnie znany jako blockchain Ethereum. Pierwotny łańcuch, w którym transakcje te nie zostały odwrócone, a
niezmienność została utrzymana, jest obecnie znany jako
Ethereum Classic.
Wydarzenie to stanowiło przypomnienie o zagrożeniach związanych z tą technologią oraz o tym, jak powierzenie dużej ilości bogactwa w ręce autonomicznego kodu, może odwrócić się przeciwko nam. To także ciekawy przykład tego, jak podejmowanie wspólnych decyzji w otwartym środowisku może stanowić poważne wyzwanie. Jednak pomijając słabe bezpieczeństwo, DAO doskonale zilustrowało potencjał inteligentnych umów w zakresie umożliwienia,
nie wymagającej zaufania, współpracy na dużą skalę za pośrednictwem
Internetu.
Spis treści
Wcześniej zahaczyliśmy o temat górnictwa. Jeśli ’znasz
Bitcoina,’ będziesz wiedział, że proces wydobywania jest integralny dla
zabezpieczania i aktualizacji blockchainu. W Ethereum działa to tak samo: w ramach wynagrodzenia górników (co wiąże się ze sporym kosztem), protokół daje im ether.
W przeciwieństwie do
Bitcoina, harmonogram emisji tokenów Ethereum, celowo nie został ustalony przy starcie projektu. Bitcoin ma na celu zachowanie wartości poprzez ograniczenie podaży, oraz
powoli zmniejszającą się ilość nowych monet pojawiających się na świecie. Ethereum z kolei, ma na celu stworzenie bazy dla zdecentralizowanych aplikacji (DApps). Ponieważ nie jest jasne, jaki typ harmonogramu emisji tokena najlepiej pasuje do tego celu, sprawa pozostaje otwarta.
Górnictwo ma kluczowe znaczenie dla bezpieczeństwa sieci. Gwarantuje to, że blockchain może być aktualizowany sprawiedliwie i pozwala sieci funkcjonować bez podejmowania żadnych decyzji. W górnictwie podzbiór węzłów (nazywanych minerami (górnikami)) dedykuje moc obliczeniową do rozwiązania łamigłówek kryptograficznych.
To, co oni tak naprawdę robią, to hashowanie zestawu oczekujących transakcji wraz z innymi danymi. Aby blok został uznany za ważny, hash musi spaść poniżej wartości, która określana jest przez protokół. Jeśli hashowanie się nie powiedzie, mogą zmodyfikować niektóre dane i spróbować ponownie.
Aby być konkurencyjni, górnicy musza hashować tak szybko jak to tylko możliwe. Miara ich mocy podawana jest w
hash rate. Im większy jest hash rate całej sieci, tym trudniej jest wydobywać następne bloki (rozwiązywać krypto puzzle). Tylko minerzy muszą rozwiązywać te "zagadki", kiedy już to zrobią, reszta użytkowników w łatwy sposób może sprawdzić ich poprawność.
Jak można sobie wyobrazić, ciągłe haszowanie na wysokich obrotach jest drogie. Rozdawane są nagrody, aby zachęcić górników do zabezpieczenia sieci. Składają się one ze wszystkich opłat za transakcje w
bloku. Górnicy otrzymują również świeżo wygenerowany eter – 2 ETH w momencie pisania tego artykułu.
Pamiętasz nasz wcześniejszy kontrakt Hello World!? To był bardzo prosty program do uruchomienia. Nie jest on skomplikowany obliczeniowo. Nie uruchamiasz go tylko na swojej maszynie, prosisz również wszystkich w ekosystemie Ethereum, aby zrobili to razem z tobą.
Prowadzi nas to do następującego pytania: co się dzieje, gdy dziesiątki tysięcy ludzi uruchamiają skomplikowane kontrakty? Jeśli ktoś ustawi swój kontrakt tak, aby ten sam kod działał w pętli, każdy węzeł musiałby go uruchomiać przez bliżej nieokreślony czas. Byłoby to nadmiernym obciążeniem, a system prawdopodobnie załamałby się.
Na szczęście Ethereum wprowadza pojęcie
gasu w celu ograniczenia tego ryzyka. Tak jak Twój samochód nie może jechać bez paliwa, tak kontrakty nie mogą zostać wykonane bez gasu. Kontrakty określają ilość gazu, którą użytkownicy muszą zapłacić za ich pomyślne działanie. Jeśli nie posiadasz wystarczająco dużo gasu, kontrakt zostanie wstrzymany.
Zasadniczo, jest to mechanizm opłat w sieci. To samo dotyczy transakcji: górnicy motywowani są nagrodami, więc mogą ignorować transakcje, do których użytkownicy przydzielili niższe opłaty.
Zauważ, że ether i gas to nie to samo. Średnia cena gasu ulega fluktuacji i jest w dużej mierze ustalana przez górników. Kiedy dokonujesz transakcji, płacisz za gaz w ETH. Działa to jak opłaty w blockchainie
Bitcoina. Jeśli sieć jest zatłoczona i wielu użytkowników próbuje dokonywać transakcji, średnia cena gasu prawdopodobnie wzrośnie. Z drugiej strony, jeśli aktywność jest mała, cena ulegnie zmniejszeniu.
Podczas gdy cena gazu zmienia się, każda operacja ma określoną ilość potrzebnego gazu. Oznacza to, że złożone kontrakty będą zużywać go znacznie więcej niż zwykła transakcja. gaz jest miarą mocy obliczeniowej. Narzuca on użytkownikom odpowiednią opłatę w zależności od eksploatacji zasobów Ethereum.
Gaz kosztuje ułamek ceny etheru. Dlatego właśnie używamy mniejszej jednostki (
gwei), aby go oznaczyć. Jeden
gwei odpowiada jednej miliardowej etheru.
W skrócie, mógłbyś uruchomić program, który zapętla się przez długi czas, ale szybko staje się dla Ciebie bardzo kosztowny. W ten sposób, węzły w sieci Ethereum mogą złagodzić spam.
Średnia cena gazu w gwei w miarę upływu czasu. Źródło: etherscan.io
Załóżmy, że Alice dokonuje transakcji na umowę. Ona zdecyduje, ile chce wydać na gaz (na przykład używając
ETH Gas Station). Mogłaby ustalić wyższą cenę, aby zachęcić górników do jak najszybszego zawarcia transakcji.
Alice wyznaczy również
limit gazu, który służy jej ochronie. Coś może pójść nie tak z kontraktem, powodując, że zużyje więcej gazu, niż planuje. Wprowadzono limit gazu, aby zapewnić, że po zużyciu
x ilości gazu operacja zostanie zatrzymana. Umowa się nie powiedzie, ale Alice ostatecznie nie zapłaci więcej, niż początkowo planowała.
To wszystko początkowo może wydawać się dość skomplikowane. Nie martw się - możesz ręcznie ustawić cenę, którą chcesz zapłacić za gaz (i limit gazu), ale większość portfeli zajmie się tym za Ciebie. Krótko mówiąc, cena gazu określa, jak szybko górnicy podejmą transakcję, a limit gazu określa maksymalną kwotę, jaką zapłacisz za jej wykonanie.
Średni czas dodawania nowego bloku do łańcucha wynosi od 12 do 19 sekund. Najprawdopodobniej ulegnie to zmianie, gdy sieć przejdzie na
Proof of Stake, którego celem jest między innymi zapewnienie szybszych block timeów. Jeśli chcesz dowiedzieć się więcej na ten temat, zapoznaj się z
wyjaśnieniem Ethereum Casper.
Dużą część atrakcyjności Ethereum stanowi możliwość tworzenia własnych zasobów w łańcuchu, które można przechowywać i przenosić jak ether. Reguły rządzące nimi są określone w inteligentnych umowach, umożliwiając programistom ustawienie określonych parametrów dotyczących ich tokenów. Mogą one obejmować liczbę wydanych, sposób ich wydania, czy można je podzielić, czy każdy jest
zamienny, i wiele innych. Najbardziej znany ze standardów technicznych, który pozwala na tworzenie tokenów w Ethereum, nazywa się
ERC-20 - i dlatego tokeny są powszechnie znane jako tokeny ERC-20.
Funkcjonalność tokena zapewnia innowatorom spore pole do popisu z najnowocześniejszymi aplikacjami w dziedzinie finansów i technologii. Od wydawania jednolitych tokenów służących jako waluta w aplikacji, po tworzenie unikatowych tokenów wspieranych zasobami fizycznymi - istnieje duża elastyczność projektowania. Całkiem możliwe, że najlepsze sposoby łatwego i sprawnego tworzenia tokenów, jeszcze nie są nam znane.
Spis treści
Jak kupić ETH za pomocą karty kredytowej/debetowej
Binance pozwala bezproblemowo kupić ETH w przeglądarce. Aby to zrobić:
- Przejdź do sekcji Kup i Sprzedaj Kryptowaluty.
- Wybierz kryptowalutę, którą chcesz kupić (ETH) i walutę, którą chcesz zapłacić.
- Zaloguj się na swoje konto Binance. Jeśli nie masz takowego, zarejestruj się i stwórz je, w zaledwie kilka minut.
- Wybierz metodę płatności.
- Jeśli zostaniesz o to poproszony, podaj dane swojej karty kredytowej i zweryfikuj tożsamość.
- To już wszystko! Zakupione Ethereum zostaną przyznane do Twojego konta.
Jak kupić ETH na rynkach peer-to-peer
Możesz również kupować i sprzedawać Ethereum na rynkach peer-to-peer. Pozwala to na zakup monet od innych użytkowników bezpośrednio z
aplikacji mobilnej Binance. Aby to zrobić:
- Uruchom aplikację i zaloguj się lub zarejestruj.
- Wybierz opcję One click buy sell, następnie przycisk Buy w lewym górnym rogu ekranu.
- Zostanie wyświetlone wiele różnych ofert sprzedaży – wybierz opcję Buy u preferowanego przez Ciebie sprzedawcy.
- Możesz również zapłacić w innych kryptowalutach (zakładka By Crypto) lub tradycyjnych walutach (zakładka By Fiat).
- Poniżej zostaniesz poproszony o wybór preferowanej metody płatności. Wybierz tą która najbardziej Ci odpowiada.
- Wybierz opcję Buy ETH.
- Teraz musisz dokonać płatności. Kiedy już to zrobisz, naciśnij Mark as paid oraz confirm.
- Transakcja zostanie sfinalizowana, kiedy sprzedawca wyśle Ci Twoje ETH.
W przeciwieństwie do
Bitcoina, Ethereum nie jest przeznaczony wyłącznie do użytku w sieci kryptowalut. Jest to platforma do budowania
zdecentralizowanych aplikacji, a jako zbywalny token eter jest paliwem tego ekosystemu. Podstawowym przypadkiem użycia eteru jest narzędzie, które oferuje w sieci Ethereum, czyli paliwo.
Dzięki temu ether może być również wykorzystywany podobnie jak tradycyjna waluta, co oznacza, że możesz kupić towary i usługi za ETH, jak w przypadku każdej innej waluty.
Heatmapa detalistów, którzy akceptują ether jako płatność. Źródło: cryptwerk.com/coinmap
Ludzie mogą wykorzystywać rodzimą walutę Ethereum, ETH, jako pieniądze cyfrowe lub
zabezpieczenia. Wielu postrzega to także jako
magazyn wartości, podobny do Bitcoin. Jednak w przeciwieństwie do Bitcoin, blockchain Ethereum jest bardziej programowalny, więc możesz znacznie więcej zrobić z ETH. Można go wykorzystać jako siłę napędową zdecentralizowanych aplikacji finansowych, zdecentralizowanych rynków, giełd, gier i
wielu innych.
Ponieważ w obsługę transakcji Ethereum nie jest zaangażowany żaden bank, sam jesteś odpowiedzialny za bezpieczeństwo swoich monet. Niektórzy preferują przechowywanie swoich ETH na
giełdach, podczas gdy inni wolą kontrolować swoje zasoby i używają
specjalistycznych portfeli kryptowalutowych. Pamiętaj, jeśli korzystasz z portfelu, koniecznie zapisz
seed phrase (12 słów losowych) i przechowuj je w bezpiecznym oraz tajnym miejscu. Seed phrase jest potrzebny, gdybyś utracił dostęp do portfela i chciał odzyskać swoje ETH.
Po dodaniu danych do blockchainu Ethereum, jest prawie niemożliwe, aby je zmienić lub usunąć. Oznacza to, że kiedy dokonujesz transakcji, możesz myśleć o tym, jako o umieszczeniu czegoś w skale. Dlatego zawsze należy dokładnie sprawdzić, czy wysyłasz środki na właściwy
adres. Jeśli wysyłasz dużą ilość, dobrym pomysłem może być wysłanie najpierw małej kwoty, aby mieć pewność, że wysyłasz zasoby na właściwy adres.
Z powodu włamania do smart contractu, Ethereum dokonało hard forka w 2016 r., gdzie złośliwe transakcje zostały skutecznie „odwrócone”. Był to jednak ekstremalny przypadek, a nie norma.
Nie. Wszystkie transakcje dodane do blockchain Ethereum są publicznie widoczne. Mimo że Twoje prawdziwe imię nie widnieje na Twoim adresie Ethereum, obserwator może być w stanie połączyć go z Twoją tożsamością za pomocą innych metod.
Ponieważ jest to niestabilny zasób, możesz dzięki niemu zarówno zarobić, jak i stracić pieniądze. Niektóre osoby mogą trzymać eter na dłuższą metę, licząc, że sieć, stanie się globalną, programowalną warstwą rozliczeniową. Inni decydują się na wymianę na inne altcoiny. Obie te strategie wiążą się jednak z własnym ryzykiem finansowym.
Jako że jest to główny filar ruchu
zdecentralizowanego finansowania (DeFi), ETH może być również wykorzystywany do udzielania pożyczek, jako zabezpieczenie zaciągania pożyczek, bicia aktywów syntetycznych i - w pewnym momencie w przyszłości -
stakowania.
Niektórzy inwestorzy mogą utrzymywać jedynie pozycje long-term z
Bitcoinem i nie włączać żadnych innych aktywów cyfrowych do swojego portfela. W przeciwieństwie do tego, inni mogą zdecydować się na posiadanie ETH i innych altcoinów w swoim portfelu lub
przeznaczyć określony procent z nich na transakcje krótkoterminowe (np. Transakcje dzienne lub transakcje swingowe). Nie ma jednego uniwersalnego podejścia do zarabiania pieniędzy na rynkach, a każdy inwestor powinien sam zdecydować, jaka strategia jest najbardziej odpowiednia dla jego profilu i okoliczności.
Istnieje wiele opcji przechowywania monet, z których każda ma własne zalety i wady. Tak jak w przypadku wszystkiego, co wiąże się z
ryzykiem, najlepszym podejściem może być
rozdzielenie zasobów pomiędzy różnymi dostępnymi opcjami.
Ogólnie rzecz biorąc, rozwiązaniami do przechowywania może być
powiernik lub
trzymanie na własną rękę.
Rozwiązanie powiernicze oznacza, że powierzasz swoje monety osobie trzeciej (jak na giełdzie). W tym przypadku musisz zalogować się na daną platformę aby dokonywać krypto transakcji.
W trzymaniu na własną rękę jest wręcz przeciwnie – utrzymujesz kontrolę nad własnymi środkami przy użyciu portfela kryptowalut. Portfel nie przechowuje Twoich monet jak jego fizyczny odpowiednik, posiada klucze kryptograficzne, które umożliwiają dostęp do Twoich aktywów w blockchainie. Warto znowu wspomnieć:
W przypadku tego rozwiązania, Twoim zadaniem jest stworzenie kopii seed phrase'a i zabezpieczenie jej!
Jeśli masz już ether i chcesz wpłacić go na Binance, możesz po prostu wykonać następujące kroki:
- Zaloguj się na swoje konto Binance. Jeśli nie masz takowego, zarejestruj się.
- Przejdź do portfela Spot i wybierz Depozyt.
- Wybierz ETH z listy monet.
- Wybierz połączenie i wyślij ETH na odpowiedni adres.
- To wszystko! Kiedy transakcja zostanie potwierdzona, twój ether zostanie przypisany do konta.
Jeśli chcesz aktywnie handlować za pomocą swojego eteru, musisz przechowywać go na swoim koncie Binance. Przechowywanie ETH na Binance jest łatwe i bezpieczne oraz pozwala korzystać z zalet ekosystemu Binance, takich jak lending,
staking,
airdropy i inne, różne oferty promocyjne.
Jeśli masz już ether i chcesz wypłacić go z Binance, możesz po prostu wykonać następujące kroki:
- Zaloguj się do Binance.
- Przejdź do portfela Spot i wybierz Withdraw.
- Wybierz ETH z listy monet.
- Wybierz sieć
- Podaj adres i kwotę.
- Potwierdź proces pocztą elektroniczną.
- To wszystko! Kiedy transakcja zostanie potwierdzona, twój ether zostanie przesłany na podany adres.
Jeśli chcesz przechowywać ETH we własnym portfelu, masz dwie główne opcje: hot wallets i cold wallets.
Hot wallets
Portfel kryptowalutowy, który jest w jakiś sposób podłączony do Internetu, nazywa się „hot walletem”. Zwykle będzie to aplikacja mobilna lub stacjonarna, która pozwala sprawdzać salda oraz wysyłać lub odbierać tokeny. Ponieważ hot wallety są połączone z siecią, są bardziej podatne na ataki, ale także wygodniejsze w codziennych płatnościach.
Trust Wallet to przykład łatwego w użyciu mobilnego portfela z dużą ilością obsługiwanych monet.
Cold wallets
Cold wallety to portfele kryptowalutowe, które nie mają połączenia z internetem. Ponieważ nie ma wektora ataku online, szanse na zhackowanie są ogólnie niższe. Jednocześnie tego typu portfele są zwykle mniej intuicyjne w użyciu niż ich internetowe odpowiedniki. Przykłady cold walletów mogą obejmować portfele sprzętowe lub portfele papierowe, ale korzystanie z portfeli papierowych jest często odradzane, ponieważ wielu uważa je za przestarzałe i ryzykowne w użyciu.
Vitalik Buterin zaprojektował pierwszy emblemat Ethereum. Składał się z dwóch obracanych symboli sumowania Σ (Sigma z greckiego alfabetu). Ostateczny projekt logo (oparty na tym emblemacie) składa się z romboidalnego kształtu zwanego ośmiościanem otoczonym czterema trójkątami.
Podobnie jak w przypadku innych walut, może być przydatne, aby ether miał standardowy symbol Unicode, aby aplikacje i strony internetowe mogły z łatwością wyświetlać wartości eteru. Chociaż nie jest tak powszechnie używany, jak $, dla USD, najczęściej stosowanym symbolem dla eteru jest Ξ.
Spis treści
Mówiąc najprościej, skalowalność jest miarą zdolności systemu do wzrostu. Na przykład w obliczeniach, sieć lub serwer można skalować w celu obsługi większego zapotrzebowania, za pomocą różnych metod.
W kryptowalutach skalowalność odnosi się do tego, jak bardzo blockchain może urosnąć, aby pomieścić więcej użytkowników. Więcej użytkowników oznacza więcej operacji i transakcji, większą „konkurencję” o włączenie do blockchaina.
Zwolennicy Ethereum uważają, że kolejna iteracja Internetu zostanie zbudowana właśnie na tej platformie. Tak zwany
Web 3.0, spowodowałby zdecentralizowaną topologię charakteryzującą się brakiem pośredników, naciskiem na prywatność i przejściem w kierunku prawdziwej własności swoich danych. Podstawa ta zostałaby zbudowana przy użyciu przetwarzania rozproszonego w postaci
smart kontraktów i rozproszonych protokołów przechowywania / komunikacji.
Aby to osiągnąć, Ethereum musi znacznie zwiększyć liczbę transakcji, które może przetwarzać bez szkody dla decentralizacji sieci. Obecnie Ethereum nie ogranicza wolumenu transakcji poprzez ograniczanie rozmiaru
bloku, jak to robi
Bitcoin. Zamiast tego istnieje limit gazu na blok - tylko pewna ilość gazu może zmieścić się w danym bloku.
Na przykład, jeśli limit gazu blokowego wynosi 100 000 gwei i chciałbyś wykonać dziesięć transakcji z limitem gazu 10 000 gwei każda, to by działało. Podobnie, dwie transakcje po 50 000 gwei. Wszelkie inne transakcje przesłane obok nich będą musiały poczekać na następny blok.
Nie jest to idealne rozwiązanie dla systemu, z którego korzystają wszyscy. Jeśli w bloku znajdzie się więcej oczekujących transakcji niż jest dostępnego miejsca, wkrótce pojawią się opóźnienia. Cena gazu wzrośnie, a użytkownicy będą musieli przebić innych, aby zapewnić priorytet swoim transakcjom. W zależności od obciążenia sieci operacje mogą stać się zbyt kosztowne w niektórych przypadkach.
Wzrost popularności
CryptoKitties był doskonałym przykładem ograniczeń Ethereum na tym froncie. W 2017 r., gra oparta na Ethereum zachęciła zbyt wielu użytkowników do zawierania transakcji w celu hodowania własnych cyfrowych kotów (reprezentowanych jako
niewymienne tokeny). CryptoKitties stało się tak popularne, że liczba oczekujących transakcji gwałtownie wzrosła, powodując, przez pewien czas, ekstremalne przeciążenie sieci.
Wydaje się, że samo podniesienie limitu gazu blokowego złagodziłoby wszystkie problemy ze skalowalnością. Im wyższy pułap, tym więcej transakcji można przetworzyć w określonym przedziale czasowym, prawda?
Niestety, po prostu nie jest to możliwe bez poświęcenia kluczowych właściwości Ethereum. Vitalik Buterin zaproponował Blockchain Trilemma (przedstawioną poniżej), aby wyjaśnić delikatność równowagi, którą muszą osiągnąć blockchainy.
The Blockchain Trillema: Skalowalność (1), Bezpieczeństwo (2) oraz Decentralizacja (3).
Wybierając optymalizację dwóch z trzech powyższych cech, trzecia będzie kulała. Blockchainy, takie jak Ethereum i Bitcoin, traktują priorytetowo
bezpieczeństwo i decentralizację. Ich
algorytmy konsensusowe zapewniają bezpieczeństwo swoich sieci, które składają się z tysięcy węzłów, ale prowadzi to do niewielkiej skalowalności. Przy tak wielu węzłach odbierających i sprawdzających transakcje, system działa znacznie wolniej niż scentralizowane alternatywy.
W innym scenariuszu limit gazu blokowego mógłby zostać zniesiony, aby sieć osiągnęła lepsze bezpieczeństwo i skalowalność, ale na tym z kolei ucierpi decentralizacja.
To dlatego, że więcej transakcji w bloku oznacza większe bloki, a węzły w sieci muszą je okresowo pobierać i propagować. Proces ten wymaga bardzo mocnego sprzętu. Gdy limit gazu blokowego zostanie zwiększony, węzłom trudniej jest sprawdzać, przechowywać i nadawać bloki.
W rezultacie można oczekiwać, że węzły nie będą w stanie nadążyć za siecią. Kontynuując operację w ten sposób, tylko niewielka część potężnych węzłów mogłaby być obsługiwana - prowadząc do większej centralizacji. W ten sposób można skończyć z blockchainem, który jest bezpieczny i skalowalny, ale nie byłby zdecentralizowany.
Wreszcie możemy sobie wyobrazić blockchain, który koncentruje się na decentralizacji i skalowalności. Aby być zarówno szybkim, jak i zdecentralizowanym, należy poświęcić się, jeśli chodzi o zastosowany algorytm konsensusowy, co prowadzi do ustępstw i słabszego bezpieczeństwa.
W ostatnich latach Ethereum rzadko przekraczało dziesięć
transakcji na sekundę (TPS). Dla platformy, która chce zostać „światowym komputerem”, liczba ta jest zaskakująco niska.
Rozwiązania dotyczące skalowania, są od dawna częścią
planu Ethereum.
Plazma jest jednym z przykładów rozwiązania skalującego. Ma on na celu zwiększenie wydajności Ethereum, ale technika ta może być również stosowana w innych sieciach blockchain.
Mimo całego swojego potencjału, Ethereum posiada obecnie znaczne ograniczenia. Omówiliśmy już kwestię skalowalności. Krótko mówiąc, jeśli Ethereum ma być kręgosłupem nowego systemu finansowego, musi być w stanie przetwarzać znacznie więcej transakcji na sekundę. Biorąc pod uwagę rozproszony charakter sieci, jest to niezwykle trudny problem do rozwiązania, a programiści Ethereum zastanawiają się nad tym od lat.
Po pierwsze, aby sieć była wystarczająco zdecentralizowana, należy wprowadzić ograniczenia. Im wyższe są wymagania do obsługi węzłów, tym mniej będzie uczestników i tym bardziej scentralizowana będzie sieć. Zatem zwiększenie liczby transakcji, które Ethereum może przetwarzać, może zagrozić integralności systemu, ponieważ zwiększyłoby również obciążenie węzłów.
Kolejną wadą Ethereum (i innych kryptowalut
Proof Of Work) jest to, że jest on niezwykle wymagający pod względem zasobów. Aby pomyślnie dołączyć blok do łańcucha bloków, trzeba go "wykopać". Utworzenie bloku w ten sposób, wymaga wykonywania skomplikowanych obliczeń, podczas których zużywane są ogromne ilości energii elektrycznej.
Aby rozwiązać powyższe ograniczenia, zaproponowano duży zestaw aktualizacji, zwanych pod wspólną nazwą Ethereum 2.0 (lub ETH 2.0). Po pełnym wdrożeniu ETH 2.0, wydajność sieci powinna znacznie się poprawić.
Jak wspomniano powyżej, każdy węzeł przechowuje kopię całego łańcucha bloków. Po każdym rozszerzeniu każdy węzeł musi się zaktualizować, co zużywa przepustowość i dostępną pamięć.
Korzystanie z metody zwanej sharding może nie być już konieczne. Nazwa odnosi się do procesu dzielenia sieci na podzbiory węzłów - to są nasze odłamki (shardy). Każdy z tych odłamków będzie przetwarzał własne transakcje i umowy, ale może komunikować się z szerszą siecią odłamków, jeśli jest to wymagane. Ponieważ każdy niezależny fragment weryfikuje się niezależnie, nie jest już konieczne przechowywanie danych z innych niezależnych shardów.
Sieć w marcu 2020 kontra sieć po wprowadzeniu shardingu.
Sharding jest jednym z najbardziej złożonych podejść do skalowania, które wymaga dużo pracy przy projektowaniu i wdrażaniu. Jeśli jednak zostanie pomyślnie wdrożony, będzie również jednym z najbardziej efektywnych, zwiększając przepustowość sieci o rzędy wielkości.
Ethereum Plasma, tak nazywamy rozwiązanie skalowalności
poza łańcuchem - to znaczy ma ona na celu zwiększenie przepustowości transakcji poprzez wypchnięcie transakcji
poza blockchain. Pod tym względem wykazuje pewne podobieństwa do
sidechainów i kanałów płatności.
W przypadku Plazmy, łańcuchy wtórne są zakotwiczone w głównym blockchainie Ethereum, ale ograniczają komunikację do minimum. Działają mniej więcej niezależnie, chociaż użytkownicy nadal polegają na głównym łańcuchu jeśli chodzi o rozstrzyganie sporów lub „kończenie” swoich działań w łańcuchach wtórnych.
Zmniejszenie ilości danych, które muszą przechowywać węzły, ma zasadnicze znaczenie dla pomyślnego skalowania Ethereum. Podejście Plasma. pozwala programistom na zarysowanie funkcjonowania ich „dziecięcych” łańcuchów w smart kontrakcie dotyczącym głównego łańcucha. Następnie mogą tworzyć aplikacje z informacjami lub procesami, które byłyby zbyt drogie, aby przechowywać / uruchamiać w głównym łańcuchu.
Rollupy są podobne do
Plazmy w tym sensie, że mają na celu skalowanie Ethereum poprzez przeniesienie transakcji poza główny łańcuch bloków. Jak więc działają?
Pojedyńcza umowa w głównym łańcuchu trzyma wszystkie fundusze na łańcuchu pobocznym oraz posiada kryptograficzny zapis stanu tego łańcucha. Operatorzy tego pochodnego, którzy odkładają obligacje w głównym kontrakcie, upewniają się, że tylko prawidłowe przejścia stanu są przesłane do umowy w mainnecie. Chodzi o to, że stan jest trzymany poza łańcuchem, więc nie ma potrzeby przechowywania danych we właściwym blockchainie. Kluczowym wyróżnikiem rollupów od Plasmy, jest sposób przekazywania transakcji do głównego łańcucha. Używając specjalnego typu transakcji, można "zwinąć" (roll up) dużą ilość z nich w jeden specialny blok zwany Rollup Blockiem.
Istnieją dwa rodzaje zwijania: Optymistyczne i ZK Rollup. Obie gwarantują poprawność transakcji stanu, ale na różne sposoby.
ZK Rollupy przesyłają transakcje przy użyciu metody weryfikacji kryptograficznej zwanej
zero-knowledge proof a dokładniej, podejście nazywane
ZK-SNARK. Nie zajmiemy się szczegółami działania w tym artykule, ale oto, w jaki sposób można go użyć do rollupów. Na tej zasadzie różne strony mogą sobie wzajemnie udowodnić, że posiadają określoną informację, bez ujawniania jej.
W przypadku ZK Rollupów, tymi informacjami są przejścia stanu przesyłane do głównego łańcucha. Ogromną zaletą tego podejścia, jest fakt, że proces ten może się odbyć niemal natychmiast i praktycznie nie ma szans na przekazanie uszkodzonego stanu.
Optimistic Rollups, poświęcają pewną skalowalność dla większej elastyczności. Korzystając z maszyny wirtualnej o nazwie Optimistic Virtual Machine (OVM), umożliwiają one uruchamianie smart kontraktów na wtórnych łańcuchach. Z drugiej strony nie ma kryptograficznego dowodu, że zmiana stanu przesłana do głównego łańcucha jest poprawna. W celu złagodzenia tego problemu, użytkownicy mogą sprawdzić i odrzucić nieprawidłowe bloki przesłane do głównego łańcucha.
Proof of Stake (PoS) to alternatywna metoda dla
Proof of Work, odnosząca się do sprawdzania poprawności bloków. W systemie Proof of Stake bloki nie są
wydobywane (mined) jako takie, ale
wybijane (minted) (czasem nazywane
kutymi (forged)). Zamiast górników konkurujących siłą hashowania, węzeł (lub walidator) jest okresowo, losowo, wybierany w celu walidacji bloku kandydata. Jeśli to się powiedzie, otrzymają wszystkie opłaty transakcyjne za ten blok i, w zależności od protokołu, ewentualnie
nagrodę za blok.
Ponieważ mining nie wchodzi w grę, Proof of Stake jest uważany za mniej szkodliwy dla środowiska. Walidatorzy zużywają ułamek energii potrzebnej górnikom i mogą mintować bloki na sprzęcie klasy konsumenckiej.
Ethereum ma przejść z PoW do PoS w ramach Ethereum 2.0, z uaktualnieniem znanym jako
Casper. Chociaż dokładna data nie została jeszcze ustalona, pierwsza iteracja prawdopodobnie rozpocznie się w 2020 r.
W protokołach Proof of Work bezpieczeństwo sieci zapewniają górnicy. Górnicy nie oszukują, ponieważ marnowaliby energię elektryczną i mogłoby to spowodować, że stracą potencjalne korzyści. W Proof of Stake nie ma takiej
teorii gier i istnieją różne inne środki
kryptoekonomiczne, które mają na celu zapewnienie bezpieczeństwa sieci.
Zamiast ryzyka marnotrawstwa, tym co zapobiega nieuczciwości jest ryzyko utraty funduszy. Walidatorzy muszą postawić stawkę (stake) (co oznacza posiadanie tokena), aby kwalifikować się do walidacji. Jest to ustalona ilość etheru, która jest tracona, gdy węzeł próbuje oszukiwać, lub powoli się wyczerpuje oraz jeśli węzeł nie odpowiada lub jest offline. Z drugiej strony, jeśli walidator uruchomi dodatkowe węzły, może zdobyć więcej nagród.
Ile ETH potrzebuje aby zacząć stakować na Ethereum?
Szacowana minimalna stawka dla Ethereum wynosi 32 ETH na walidator. Jest tak wysoka, aby koszt próby
ataku 51% był wyjątkowo wysoki.
Ile mogę zarobić na stakowaniu Ethereum?
Odpowiedź na to pytanie nie jest prosta. Opiera się to oczywiście na stawce, ale także na całkowitej ilości ETH postawionej w sieci i stopie inflacji. Jako bardzo przybliżony szacunek, obecne obliczenia przewidują około 6% rocznych zysków. Pamiętaj, że jest to tylko szacunek i może ulec zmianie w przyszłości.
Na jak długo moje ETH jest zablokowane podczas stakowania?
Będzie kolejka do wycofania ETH z weryfikatora. Jeśli nie ma kolejki, minimalny czas wypłaty wynosi 18 godzin, ale jest dynamicznie dostosowywany na podstawie liczby walidatorów, które wycofują się w danym czasie.
Czy istnieje jakieś ryzyko związane ze stakingiem ETH?
Ponieważ jesteś weryfikatorem w sieci odpowiedzialnym za utrzymanie jej bezpieczeństwa, należy wziąć pod uwagę pewne zagrożenia. Jeśli węzeł weryfikatora przejdzie w tryb offline na dłuższy czas, możesz stracić znaczną część swojej wpłaty. Ponadto, jeśli wpłata, w dowolnym momencie, spadnie poniżej 16 ETH, zostaniesz usunięty z grupy walidatorów.
Warto również rozważyć bardziej systemowy czynnik ryzyka.
Proof of Stake nie był wcześniej wdrażany na taką skalę, więc nie możemy być całkowicie pewni, że jakoś nie zawiedzie. Oprogramowanie zawsze będzie zawierało błędy i luki w zabezpieczeniach, a to może mieć destrukcyjny efekt - zwłaszcza gdy w grę wchodzą miliardy dolarów.
Spis treści
Zdecentralizowane finanse (lub po prostu DeFi) to ruch, którego celem jest zdecentralizowanie aplikacji finansowych. DeFi opiera się na publicznych blockchainach
open source, do których każdy, z połączeniem do
internetu, ma dostęp za darmo (
bez pozwolenia). Jest to kluczowy element do potencjalnego włączenia miliardów ludzi do nowego globalnego systemu finansowego.
W rozwijającym się ekosystemie DeFi, użytkownicy wchodzą w interakcje między sobą poprzez smart kontrakty i za pośrednictwem sieci
peer-to-peer (P2P) i
zdecentralizowanych aplikacji (DApps). Ogromną zaletą DeFi jest to, że chociaż umożliwia to wszystko, użytkownicy nadal zachowują własność swoich funduszy przez cały ten czas.
Mówiąc najprościej, ruch zdecentralizowanego finansowania (DeFi) ma na celu stworzenie nowego systemu finansowego wolnego od ograniczeń obecnego. Tak się składa, że ze względu na stosunkowo wysoki stopień decentralizacji i dużą bazę programistów, większość DeFi jest obecnie budowana na Ethereum.
Prawdopodobnie już wiesz, ale jedną z wielkich zalet
Bitcoina jest to, że żadna partia centralna nie jest potrzebna do koordynowania działania sieci. Ale co, jeśli użyjemy tego jako naszej podstawowej idei i stworzymy na jej zasadzie programowalne aplikacje? To jest potencjał aplikacji DeFi. Brak centralnych koordynatorów lub pośredników oraz brak pojedynczych punktów awarii.
Jak wspomniano powyżej, jedną z wielkich zalet DeFi jest otwarty dostęp. Na całym świecie są miliardy osób, które nie mają dobrego dostępu do żadnego rodzaju usług finansowych. Czy potrafisz sobie wyobrazić, jak radziłbyś sobie na co dzień bez pewności związanej ze swoimi finansami? Istnieją miliardy ludzi, którzy tak żyją, i ostatecznie to właśnie im, stara się służyć DeFi.
To wszystko brzmi świetnie, więc dlaczego DeFi nie przejęły jeszcze świata? Cóż, obecnie większość aplikacji DeFi jest trudna w użyciu, niezgrabna, często psuje się i jest wysoce eksperymentalna. Jak się okazuje, stworzenie nawet samych ram dla tego ekosystemu jest niezwykle trudna, szczególnie w rozproszonym środowisku programistycznym.
Rozwiązanie wszystkich problemów związanych z budowaniem ekosystemu DeFi to długa droga dla inżynierów oprogramowania, teoretyków gier, projektantów mechanizmów i wielu innych ludzi. Czy jako takie, aplikacje DeFi kiedykolwiek trafią do mainstreamu, okaże się w przyszłości.
Jednym z najpopularniejszych przypadków użycia dla zdecentralizowanego finansowania (DeFi) są monety
stablecoin. Zasadniczo są to tokeny na blockchainie, których wartość jest powiązana z aktywami świata rzeczywistego, takimi jak
waluta fiat. Na przykład
BUSD jest powiązany z wartością USD. To, co sprawia, że tokeny te są wygodne w użyciu, to fakt, że ponieważ istnieją na blockchain, są bardzo łatwe do przechowywania i przenoszenia.
Innym popularnym rodzajem aplikacji są te lendingowe. Istnieje wiele usług typu peer-to-peer (P2P), które pozwalają pożyczać środki innym osobom i pobierać w zamian odsetki. W rzeczywistości jednym z najłatwiejszych sposobów jest skorzystanie z Binance Lending. Wszystko, co musisz zrobić, to przelać swoje środki do portfela lending, a odsetki możesz zarabiać już następnego dnia!
Prawdopodobnie najbardziej ekscytującą częścią DeFi są jednak aplikacje, które trudno skategoryzować. Mogą to być wszelkiego rodzaju zdecentralizowane platformy peer-to-peer, w których użytkownicy mogą wymieniać unikatowe
krypto-kolekcje i inne przedmioty cyfrowe. Aplikacje te umożliwiają również tworzenie syntetycznych aktywów, na których każdy może stworzyć rynek dla praktycznie wszystkiego, co ma wartość. Inne zastosowania mogą obejmować
rynki prognoz, instrumenty pochodne i wiele innych.
Zdecentralizowana giełda (DEX) to miejsce, które pozwala na dokonywanie transakcji bezpośrednio między portfelami użytkowników. Kiedy handlujesz na
Binance, scentralizowanej giełdzie, wysyłasz swoje środki do Binance i handlujesz za pośrednictwem jego wewnętrznych systemów.
Doskonałym przykładem zdecentralizowanej giełdy jest
Binance DEX. Niektóre inne godne uwagi przykłady oparte na Ethereum to Uniswap, Kyber Network i IDEX. Wiele z nich pozwala nawet handlować z
portfela sprzętowego dla zmaksymalizowania bezpieczeństwa.
Scentralizowane kontra zdecentralizowane giełdy.
Powyżej zilustrowaliśmy różnice między scentralizowanymi i zdecentralizowanymi giełdami. Po lewej stronie widzimy, że Binance stoi w środku transakcji między użytkownikami. Jeśli więc Alice chce wymienić token A na token B Boba, musi najpierw zdeponować swoje aktywa na giełdzie. Po wymianie
Binance odpowiednio przeniesie salda.
Po prawej stronie znajduje się zdecentralizowana giełda. Zauważ, że w transakcję nie jest zaangażowana żadna strona trzecia. Zamiast tego token Alice jest bezpośrednio zamieniany na token Boba za pomocą smart kontraktu. W ten sposób żadna ze stron nie musi ufać pośrednikowi, ponieważ warunki ich umowy są automatycznie wykonalne.
Od lutego 2020 r. DEX są najczęściej używanymi aplikacjami na szczycie blockchainu Ethereum. Natomiast
wolumen obrotu w porównaniu ze scentralizowanymi giełdami jest wciąż niewielki. Niemniej jednak, jeśli programiści i projektanci DEX zapewnią użytkownikom bardziej zachęcające doświadczenia, DEX będą mogły rywalizować ze scentralizowanymi giełdami.
Spis treści
„Węzeł Ethereum” to termin, którego można użyć do opisania programu, który w jakiś sposób współdziała z siecią Ethereum. Węzłem Ethereum może być wszystko, od prostej aplikacji portfela na telefon, po komputer, który przechowuje kopię całego blockchainu.
Wszystkie węzły działają jako jakiś punkt komunikacyjny, ale istnieją różne typy węzłów w sieci Ethereum.
Ethereum, w przeciwieństwie do
Bitcoina, nie ma jednego programu jako implementacji referencyjnej. Ekosystem Bitcoin ma
Bitcoin Core jako główne oprogramowanie węzłowe, Ethereum ma szereg indywidualnych (ale kompatybilnych) programów opartych na
Yellow Paper. Popularne opcje obejmują
Geth i
Parity.
Aby połączyć się z siecią Ethereum w sposób umożliwiający niezależne sprawdzanie poprawności danych blockchain, musisz uruchomić pełny węzeł za pomocą oprogramowania takiego jak te wspomniane powyżej.
Oprogramowanie pobierze bloki z innych węzłów i sprawdzi, czy zawarte transakcje są prawidłowe. Zostaną również uruchomione wszystkie smart kontrakty, które zostały wywołane, aby zapewnić, że otrzymujesz te same informacje, co inni uczestnicy. Jeśli wszystko działa zgodnie z przeznaczeniem, możemy oczekiwać, że każdy węzeł będzie miał identyczną kopię blockchainu, na swoich komputerach.
Pełne węzły są niezbędne do funkcjonowania Ethereum. Bez wielu węzłów rozproszonych po całym świecie, sieć straci swoje właściwości odporności na cenzurę i zdecentralizowania.
Uruchomienie pełnego węzła umożliwia bezpośredni wpływ na kondycję i bezpieczeństwo sieci. Pełny węzeł często wymaga osobnej maszyny do obsługi, a także sporadycznej konserwacji. Lekkie węzły mogą być lepszą opcją dla użytkowników, którzy nie są w stanie uruchomić pełnego węzła (lub po prostu wolą tego nie robić).
Jak sama nazwa wskazuje, lekkie węzły są lekkie - zużywają mniej zasobów i zajmują minimalną przestrzeń. Jako takie mogą działać na urządzeniach o niższej specyfikacji, takich jak telefony lub laptopy. Niskie wymagania niosą za sobą pewne konsekwencje: lekkie węzły nie są w pełni samowystarczalne. Nie synchronizują w pełni blockchainu i dlatego wymagają pełnych węzłów, które przekazują im odpowiednie informacje.
Lekkie węzły są popularne wśród kupców, usług i użytkowników. Są szeroko stosowane do dokonywania i otrzymywania płatności w scenariuszach, w których pełne węzły są uważane za zbędne i zbyt kosztowne w uruchomieniu.
Węzłem wydobywczym może być zarówno light jak i full node. Termin „węzeł wydobywczy” nie jest tak naprawdę używany w ekosystemie Bitcoin, ale mimo to warto zidentyfikować taką aktywność.
Aby wydobywać Ethereum, użytkownicy potrzebują dodatkowego sprzętu. Powszechną praktyką jest budowa platformy wydobywczej. Dzięki nim użytkownicy łączą wiele procesorów graficznych (GPU) razem z danymi hashującymi z dużą prędkością.
Górnicy mają dwie opcje:
wydobycie samemu lub w "kopalni". Samodzielne wydobycie oznacza, że górnik działa sam, aby tworzyć
bloki. Jeśli mu się powiedzie, z nikim nie dzieli się nagrodami za wydobycie. Alternatywnie, dołączając do
puli wydobywczej (mining pool), łączy swój hash rate z siłą innych użytkowników. Ułatwi im to znalezienie bloku, ale będą też musieli dzielić się nagrodami za wydobycie.
Jednym z najlepszych aspektów blockchaina jest otwarty dostęp. Oznacza to, że każdy może uruchomić węzeł Ethereum i wzmocnić sieć, sprawdzając poprawność transakcji i bloków.
Podobnie jak Bitcoin, istnieje wiele firm, które oferują węzły Ethereum typu plug-n-play. Może to być najlepsza opcja, jeśli chcesz tylko uruchomić węzeł - bądź jednak przygotowany na dodatkowe opłaty za wygodę tego rozwiązania.
Jak wspomniano, Ethereum ma wiele różnych implementacji oprogramowania węzłów, takich jak
Geth lub
Parity. Jeśli chcesz uruchomić własny węzeł, musisz zapoznać się z procesem konfiguracji implementacji, którą chcesz uruchomić.
O ile nie chcesz uruchamiać specjalnego węzła zwanego węzłem archiwalnym, laptop klasy konsumenckiej powinien wystarczyć do uruchomienia pełnego węzła Ethereum. Jednocześnie najlepiej nie robić tego na maszynie codziennego użytku, ponieważ może to ją znacznie spowolnić.
Uruchomienie własnego węzła działa najlepiej na urządzeniach, które zawsze mogą być w trybie online. Jeśli twój węzeł przejdzie w tryb offline, synchronizacja z siecią może zająć dużo czasu, gdy znów będzie on w trybie online. Jako takie, najlepsze rozwiązania to urządzenia tanie w budowie i łatwe w utrzymaniu. Na przykład możesz uruchomić lekki węzeł nawet na Raspberry Pi.
Ponieważ sieć wkrótce przejdzie na Proof of Stake, wydobywanie w Ethereum nie jest najbezpieczniejszym długoterminowym planem. Po tym przejściu górnicy Ethereum prawdopodobnie skierują sprzęt wydobywczy do innej sieci lub całkowicie się go pozbędą.
Mimo to, jeśli chcesz uczestniczyć w wydobyciu Ethereum, będziesz potrzebować specjalistycznego sprzętu, takiego jak procesory graficzne lub układy
ASIC. Jeśli szukasz rozsądnych zwrotów, najprawdopodobniej potrzebujesz niestandardowego urządzenia górniczego i dostępu do taniej energii elektrycznej. Ponadto musisz skonfigurować portfel Ethereum i oprogramowanie miningowe. Wszystko to wymaga znacznej inwestycji czasu i pieniędzy, więc zastanów się, czy jesteś gotów podjąć to wyzwanie.
ProgPoW oznacza
programowy dowód pracy. Jest to proponowane rozszerzenie algorytmu wydobywania Ethereum, Ethash, który ma na celu zwiększenie konkurencyjności procesorów graficznych w stosunku do układów
ASIC.
W sieci Ethereum, ASIC są obecne, ale znacznie mniej widoczne - znaczna część górników nadal korzysta z układów GPU. Sytuacja ta może się jednak wkrótce zmienić, ponieważ coraz więcej firm wprowadza na rynek górników Ethereum ASIC. Pytanie brzmi, dlaczego ASIC mogą stanowić problem?
Z jednego powodu. ASIC mogą drastycznie ograniczyć decentralizację sieci. Jeśli górnicy korzystający z GPU nie będą zarabiać i będą zmuszeni zakończyć działalność wydobywczą,
hash rate może skoncentrować się w rękach tylko garstki górników. Co więcej, projektowanie układów ASIC jest kosztowne, a tylko kilka firm ma do tego odpowiednie możliwości i zasoby. Stwarza to zagrożenie monopolizacji po stronie produkcyjnej przez potencjalną centralizację przemysłu wydobywczego. W skrócie, Ethereum mogłoby znaleźć się w rękach kilku korporacji.
Integracja ProgPow jest przedmiotem kontrowersji od 2018 r. Choć niektórzy sądzą, że może być zdrowy dla ekosystemu Ethereum, inni są temu przeciwni ze względu na to, że może spowodować
hard forka. Wraz z nadchodzącym przejściem na
Proof of Stake, okaże się, czy ProgPow zostanie kiedykolwiek wdrożony w sieci.
Podobnie jak
Bitcoin, Ethereum jest oprogramowaniem typu
open source. Każdy może brać udział w tworzeniu samego protokołu lub tworzyć na nim aplikacje. W rzeczywistości Ethereum ma obecnie największą społeczność programistów w przestrzeni blockchain.
Zasoby takie jak Andreas Antonopoulos i
Mastering Ethereum, Gavina Wooda oraz zasoby programistyczne Ethereum.org są świetnymi punktami wyjścia dla programistów, którzy chcą się zaangażować.
Smart kontrakty zostały początkowo opisane w latach 90., ale zastosowanie ich w blockchainach stanowiło zupełnie nowy zestaw wyzwań. Solidity zostało zaproponowana w 2014 r., przez Gavina Wooda i od tego czasu stało się głównym językiem programowania do tworzenia smart kontraktów w Ethereum. Składniowo przypomina Java, JavaScript i C ++.
Zasadniczo Solidity umożliwia programistom pisanie kodu, który można podzielić na instrukcje zrozumiałe dla maszyny wirtualnej Ethereum (EVM). Jeśli chcesz lepiej zrozumieć, jak to działa,
GitHub Solidity to dobry początek.
Należy zauważyć, że Solidity nie jest jedynym językiem dostępnym dla programistów Ethereum. Inną popularną opcją jest
Vyper, który składnią, bardziej przypomina Pythona.
