ამის შემდეგ ბოროტმოქმედი დაუბრუნდება ბლოკჩეინს, მოძებნის ბლოკს, რომელიც ამ BTC-ის ტრანზაქციის დადასტურებამდე შეიქმნა და განახორციელებს ალტერნატიული ჯაჭვის მაინინგს, სადაც აღნიშნული BTC-ის ტრანზაქცია აღარ იქნება შეტანილი. ქსელის სიმძლავრის უმეტესობის კონტროლი მას საშუალებას მისცემს, რომ ბლოკჩეინის ალტერნატიული ვერსია მთელ ქსელში გაავრცელოს.
მიუხედავად იმისა, რომ თავდამსხმელს 51%-ით შეტევით დიდი ზიანის მოტანა შეუძლია, ის მაინც ვერ მოახერხებს ტრანზაქციების შეჩერებას ან სხვა მომხმარებლების განხორციელებული ტრანზაქციების გაუქმებას. თავდამსხმელის მიერ ბლოკის ჯილდოს შეცვლა, მონეტების არაფრისგან შექმნა ან სხვისი მონეტების მითვისება არარეალურ სცენარებს წარმოადგენს.
რაც უფრო ძველია ტრანზაქცია, მით უფრო ძნელია მისი შეცვლა, რადგან ბლოკების ჯაჭვის არსებულ სიგრძემდე მიღწევისთვის უფრო მეტი ბლოკის მაინინგია საჭირო. სწორედ ამიტომ, Bitcoin ტრანზაქციის დასრულებას მინიმუმ 6 დადასტურება სჭირდება.
Bitcoin ბლოკჩეინზე 51%-ით შეტევის შანსი ძალიან მცირეა, რასაც ქსელის მასშტაბი განაპირობებს. ქსელის ზრდასთან ერთად წარმოუდგენლად მცირდება იმის შანსი, რომ ვინმემ დანარჩენი მონაწილეების გასაკონტროლებლად საკმარისი გამომთვლელი სიმძლავრე მოიპოვოს.
ბლოკჩეინები 51%-ით შეტევების თავიდან აცილებას სხვადასხვა მეთოდების კომბინაციებით ცდილობენ. მათ შორისაა ქსელში უფრო მეტი მომხმარებლის ჩართვა, რომლებიც საკუთარი ნოდებით ქსელს დაეხმარებიან. რაც უფრო მეტი მონაწილე იყენებს საკუთარ რესურსებს, მით უფრო უძნელდება ერთ სუბიექტს ქსელზე კონტროლის დამყარება.
51%-ით შეტევების აღკვეთაში უმნიშვნელოვანეს როლს ასრულებენ Proof-of-Work (PoW), Proof-of-Stake (PoS) და სხვა კონსენსუსის მექანიზმები. ამ მექანიზმების მიხედვით, სანამ ტრანზაქცია ბლოკჩეინს დაემატება, მისი ვალიდურობა ნოდებმა უნდა დაამოწმონ. ამიტომაც თავდამსხმელისთვის ქსელზე მანიპულირება ეკონომიკურად და ტექნიკურად ძვირი ხდება, რადგან მას უკვე ქსელის რესურსების უმრავლესობის კონტროლი სჭირდება.
პრევენციის ზომებს შორის არის დეცენტრალიზაციის გაზრდა. ნოდების სხვადასხვა ლოკაციებზე გადანაწილება და ბევრი მონაწილის ჩართვა ნიშნავს, რომ ერთი სუბიექტი კონტროლს ვერ მოიპოვებს.