Ryzyko kontrahenta jest kluczowym pojęciem w świecie finansów i inwestycji. Odnosi się do ryzyka, że jedna ze stron zaangażowanych w transakcję finansową może nie wywiązać się ze swoich zobowiązań umownych, powodując straty finansowe dla drugiej strony. Mówiąc prościej, jest to ryzyko, że strona, z którą dokonujesz transakcji, nie będzie w stanie lub nie będzie chciała dotrzymać swojej części umowy.
Ryzyko kontrahenta występuje w różnych okolicznościach, w tym w bankowości detalicznej i przestrzeni kryptowalut. Może występować zarówno w sektorze publicznym, jak i prywatnym i dotyczyć osób fizycznych, korporacji i rządów. Zrozumienie i zarządzanie ryzykiem kontrahenta jest niezbędne dla inwestorów, instytucji finansowych i organów regulacyjnych w celu zapewnienia stabilności i integralności systemu finansowego.
Głównym źródłem ryzyka kontrahenta jest możliwość niewykonania zobowiązania lub niewypłacalności. Jeśli kontrahent staje się niewypłacalny, oznacza to, że nie jest w stanie wywiązać się ze swoich zobowiązań finansowych, potencjalnie powodując straty finansowe dla drugiej strony. Niewypłacalność może wynikać z różnych przyczyn, takich jak złe zarządzanie finansami, spowolnienie gospodarcze, niepowodzenia operacyjne, spory prawne lub oszustwa.
Spójrzmy na przykład ryzyka kontrahenta w transakcji kryptowalutowej. Alice decyduje się pożyczyć ether (ETH) Bobowi za pośrednictwem platformy DeFi. Warunki transakcji są zakodowane w smart kontrakcie w następujący sposób: Bob wystawia token A o wartości 1000 $ jako zabezpieczenie pożyczki w wysokości 700 $ w ETH od Alice.
Załóżmy teraz, że z powodu zmienności rynku cena tokena A drastycznie spada do 500 $. Jeśli Bob nie spłaci pożyczki, Alice ryzykuje, że nie odzyska pełnej kwoty 700 $, ponieważ zabezpieczenie jest teraz warte tylko 500 $.
W praktyce, w takich umowach pożyczkowych występuje współczynnik likwidacji. Na przykład, gdy wartość tokena A spadnie do 850 $, smart kontrakt mógłby być tak zakodowany, aby zlikwidować token A Boba, by uniknąć straty dla Alicji, ale istnieje możliwość, że likwidacja nie nastąpiłaby wystarczająco szybko, nadal narażając Alicję na straty.
Jest to przykład ryzyka kontrahenta w przestrzeni DeFi, gdzie ryzyko jest związane z możliwością niewywiązania się pożyczkobiorcy ze swoich zobowiązań i poniesienia strat przez pożyczkodawcę.
Aby skutecznie zarządzać ryzykiem kontrahenta, należy wziąć pod uwagę kilka czynników. Po pierwsze, kluczowym aspektem jest zdolność kredytowa. Zdolność kredytowa odnosi się do zdolności kontrahenta do wywiązania się ze swoich zobowiązań finansowych. Zazwyczaj jest ona oceniana poprzez analizę takich czynników, jak ratingi kredytowe, sprawozdania finansowe, wskaźniki zadłużenia, wzorce przepływów pieniężnych i perspektywy branżowe. Wysoka zdolność kredytowa oznacza niskie ryzyko kontrahenta, podczas gdy niska zdolność kredytowa, oznacza wyższy poziom ryzyka.
Innym aspektem, który należy wziąć pod uwagę, jest koncentracja ekspozycji. Koncentracja ekspozycji odnosi się do stopnia, w jakim strona jest zależna od pojedynczego kontrahenta lub małej grupy kontrahentów. Dywersyfikacja kontrahentów pomaga ograniczyć ryzyko koncentracji i zmniejsza ogólne ryzyko kontrahenta. Ogólnie rzecz biorąc, limit ekspozycji na poziomie 10 % jest często zalecany dla pojedynczego kontrahenta, aby zapobiec nadmiernej koncentracji ryzyka. W praktyce, próg ten może być jednak wyższy lub niższy.
Co więcej, kluczową rolę odgrywają warunki umowy. Ustalenia umowne powinny zawierać postanowienia dotyczące ograniczania ryzyka kontrahenta, takie jak wymogi dotyczące zabezpieczenia, wezwania do uzupełnienia margin i klauzule wypowiedzenia. Postanowienia te pomagają chronić interesy zaangażowanych stron i zapewniają mechanizm ograniczania potencjalnych strat, w przypadku niewywiązania się ze zobowiązań.
Zabezpieczenie jest skuteczną strategią ograniczania ryzyka w zarządzaniu ryzykiem kontrahenta. Wiąże się to z wymaganiem od kontrahenta dostarczenia zabezpieczenia, zazwyczaj w postaci aktywów, takich jak gotówka lub papiery wartościowe, jako środka zabezpieczającego przed potencjalnymi stratami. W przypadku niewykonania zobowiązania, zabezpieczenie może zostać upłynnione w celu pokrycia wszelkich strat.
Ścisłe monitorowanie i aktywne zarządzanie ryzykiem są niezbędne w zarządzaniu ryzykiem kontrahenta. Regularne monitorowanie kondycji finansowej i zdolności kredytowej kontrahentów, może pomóc w identyfikacji sygnałów ostrzegawczych i potencjalnego ryzyka niewykonania zobowiązania. Jeśli pojawią się jakiekolwiek sygnały ostrzegawcze, konieczne może być podjęcie proaktywnych działań, takich jak zmniejszenie ekspozycji, renegocjacja warunków, lub poszukiwanie alternatywnych kontrahentów.
Procent składany to odsetki narastające od kwoty głównej oprócz odsetek z poprzednich okresów. Umożliwia ma...