Spis treści
Mining jest integralnym elementem bezpieczeństwa blockchianów, opierających się na algorytmie
Proof of Work. Obliczając
funkcje hashujące posiadające pewne właściwości, uczestnicy są w stanie zabezpieczyć sieci
kryptowalut bez potrzeby opierania się na centralnym organie decyzyjnym.
Kiedy Bitcoin został uruchomiony po raz pierwszy w 2009 roku, każdy posiadający dostęp do zwykłego komputera PC mógł konkurować z innymi górnikami, aby odgadnąć prawidłowy hash dla następnego
bloku. Było to możliwe, że względu na fakt, że
trudność wydobycia pozostawała na niskim poziomie. Sieć była zasilana przez bardzo niewiele
mocy hashującej. W związku z tym nie potrzebowałeś specjalistycznego sprzętu górniczego, aby dodawać nowe bloki do
łańcucha bloków.
Jest oczywistym, że komputery, które mogłyby obliczyć najwięcej hashów na sekundę, znalazłyby więcej bloków. A to spowodowało poważne zmiany w układzie sił ekosystemu. Górnicy brali udział w wyścigu zbrojeń, starając się zdobyć przewagę konkurencyjną nad innymi uczestnikami sieci.
Jak sama nazwa wskazuje, układy ASIC zbudowane zostały do wykonywania jednego określonego zadania: obliczania funkcji skrótów (hash). Ponieważ jednak projektuje się je specjalnie do tego celu, robią to niesamowicie dobrze. Tak dobrze, że korzystanie z innych rodzajów sprzętu do wydobywania bitcoinów stało się nieopłacalne i dość rzadkie.
Dobry sprzęt (ASICy nazywa się potocznie koparkami kryptowalut) to nie wszystko. Być może korzystasz z kilku układów ASIC o dużej mocy, lecz nadal będziesz zaledwie kroplą w światowym oceanie wydobywczym
bitcoinów. Szanse na wydobycie
bloku są niewielkie, mimo że wydałeś górę pieniędzy na koparki i energię elektryczną potrzebną do ich działania.
Nie masz gwarancji, że kiedykolwiek otrzymasz
nagrodę blokową, a nawet
czy zarobisz cokolwiek. Jeśli szukasz stałych dochodów, będziesz mieć dużo więcej szczęścia w mining poolu (puli wydobywczej).
Załóżmy, że Ty wraz z dziesięcioma innymi górnikami posiadacie 0.1% całkowitej mocy hashującej sieci. Oznacza to, że średnio spodziewałbyś się znaleźć jeden na tysiąc bloków. Przy około 144 blokach wydobywanych dziennie, prawdopodobnie znajdziesz jeden blok na tydzień. W zależności od przepływów pieniężnych i inwestycji w sprzęt oraz energię elektryczną takie podejście “wydobycia solo” może być wykonalną strategią.
Co jednak, jeśli te przychody nie wystarczą, aby osiągnąć zysk? Być może warto byłoby połączyć siły z pozostałymi 9 górnikami, o których wspomnieliśmy. Gdybyście wszyscy złączyli swoją moc hashującą, uzyskalibyście
1% całkowitej mocy hashującej sieci. Oznacza to, że średnio znaleźlibyście jeden na sto bloków, co daje wynik od jednego do dwóch bloków dziennie. Następnie moglibyście po prostu podzielić nagrodę pomiędzy wszystkich zaangażowanych w przedsięwzięcie górników.
W skrócie, właśnie opisaliśmy pulę wydobywczą. Są one obecnie szeroko stosowane, ponieważ zapewniają swoim członkom bardziej stabilny strumień dochodów.
Zwykle mining pool powołuje koordynatora odpowiedzialnego za organizację górników. Pilnuje on, aby górnicy używali różnych wartości
reszty (nonce), aby nie marnowali mocy hashującej, próbując utworzyć te same bloki. Koordynator jest również odpowiedzialny za podział nagród i wypłacanie ich uczestnikom. Istnieje kilka różnych metod uczciwego zliczania pracy każdego górnika i odpowiedniego ich wynagradzania.
Jednym z bardziej popularnych programów wypłat jest Pay-Per-Share (PPS). W tym systemie otrzymasz stałą kwotę za każdy przesłany “udział”.
Udział to hash używany do śledzenia pracy każdego górnika. Kwota wypłacona za każdy udział jest nominalna, ale z czasem sumuje się. Pamiętaj, że udział nie jest poprawnym skrótem w sieci. Wypełnia on tylko określone warunki zgodności, opracowane przez daną pulę wydobywczą.
W PPS jesteś nagradzany niezależnie od tego, czy twoje koparki wykopały blok. Operator puli bierze na siebie ryzyko, więc prawdopodobnie pobierze sporą opłatę – albo z góry od użytkowników, albo z ewentualnej nagrody blokowej.
Inną popularną metodą jest system Pay-Per-Last-N-Shares (PPLNS). W przeciwieństwie do PPS, PPLNS nagradza górników tylko wtedy, gdy pula skutecznie wydobędzie blok. Gdy pula znajdzie blok, sprawdza ostatnią liczbę przesłanych N udziałów (wartość N zmienia się w zależności od puli). Aby otrzymać wypłatę, dzieli liczbę udziałów przesłanych przez N, a następnie mnoży wynik przez nagrodę blokową (minus prowizja koordynatora/operatora poola wydobywczego).
Spójrzmy na przykład. Jeśli bieżąca nagroda za blok wynosi 12.5 BTC (nie zakładając żadnych opłat transakcyjnych), a opłata operatora wynosi 20%, nagroda dostępna dla górników to 10 BTC. Gdyby N wynosił 1,000,000, a Ty dostarczyłeś 50,000 udziałów, otrzymasz 5% dostępnej nagrody (lub 0.5 BTC).
Możesz znaleźć kilka odmian tych dwóch schematów, lecz podane przez nas należą do tych najbardziej popularnych. Pamiętaj, że gdy mówimy o Bitcoinie, większość popularnych kryptowalut z algorytmem konsensusu PoW posiada swoje mining poole. Niektóre przykłady obejmują coin, takie jak Zcash, Monero, Grin i Ravencoin.
Szukasz sposobu na rozpoczęcie swojej przygody z kryptowalutami? Dzięki Binance bezpiecznie kupisz swojego pierwszego Bitcoina!
Podczas czytania tego artykułu w Twojej głowie mogą rozlegać się dzwonki alarmowe. Czy to nie cały powód, dla którego Bitcoin jest tak potężny? Żaden pojedynczy podmiot nie kontroluje
łańcucha bloków? Co się stanie, jeśli ktoś uzyska dostęp do większości mocy hashującej?
Są to niezwykle ważne pytania. Jeśli jedna jednostka uzyska 51% mocy hashującej sieci, może przeprowadzić
atak 51%. Pozwoli im to cenzurować transakcje i odwrócić stare. Taki atak może spowodować ogromne szkody w ekosystemie kryptowaluty.
Czy mining poole zwiększają ryzyko ataku 51%? Odpowiedź brzmi: może, ale prawdopodobieństwo jest niewielkie.
24-godzinny podział mocy hashującej sieci BTC, dane z 16 kwietnia 2020 r. Źródło: coindance.com
Teoretycznie cztery największe mining poole mogłyby dojść do zmowy i zaatakować sieć. Nie miałoby to jednak większego sensu. Nawet jeśli uda im się przeprowadzić atak, cena bitcoinów prawdopodobnie spadnie, ponieważ ich działania osłabią system. W rezultacie wszystkie monety, które zdobędą, stracą wartość.
Co więcej, pule wydobywcze niekoniecznie realnie "posiadają" sprzęt wydobywczy. Jednostki wskazują swoje maszyny w kierunku serwera koordynatora, ale mogą swobodnie migrować do innych pul w dowolnym czasie. W interesie zarówno uczestników, jak i operatorów puli leży utrzymanie zdecentralizowanego ekosystemu. W końcu zarabiają tylko wtedy, gdy wydobycie pozostaje opłacalne.
Historycznie kilkukrotnie doszło do sytuacji, w której pule urosły do niepokojących rozmiarów. Ogólnie rzecz biorąc, pula (i jej górnicy) podejmują kroki w celu zmniejszenia hash rate'u.
Krajobraz
górnictwa kryptowalut został na zawsze zmieniony wraz z wprowadzeniem pierwszego mining poola. Są one bardzo korzystne górników, którzy chcą uzyskiwać regularną wypłatę. Dzięki wielu różnym dostępnym systemom z pewnością znajdą taki, który najlepiej odpowiada ich potrzebom.
W idealnym świecie wydobycie
bitcoinów byłoby znacznie bardziej zdecentralizowane. Na razie jednak możemy to nazwać „wystarczająco zdecentralizowaną siecią”. W każdym razie nikt nie zyskuje na mining poolu posiadającym większość mocy obliczeniowej. Użytkownicy najprawdopodobniej będą stale dążyć do zapobiegnięcia temu zagrożeniu – w końcu Bitcoin nie jest zarządzany przez górników, ale przez użytkowników.
