Polityka fiskalna

Polityka fiskalna to termin, który służy do opisu sposobu, w jaki administracja ustala stawki podatkowe i poziom wydatków w danym kraju. Umożliwia nadzorowanie i ostatecznie wywieranie wpływu na gospodarkę narodu poprzez określanie sposobu gromadzenia oraz wykorzystywania środków publicznych.

Przykładem polityki fiskalnej jest wzrost wydatków administracyjnych i cięć podatkowych, które mają zwiększyć popyt ogólny przy jednoczesnym wykorzystaniu nadwyżek budżetowych. Wdrażanie polityki fiskalnej ma w gospodarce wpływ na różne osoby. Wynika to z założenia, że kiedy administracja zwiększa lub zmniejsza wydatki publiczne i poziom opodatkowania, może to rzutować na produktywność makroekonomiczną. 

Wpływ ten może być korzystny dla gospodarki w kilku aspektach. Np. poprzez zwiększanie wskaźnika zatrudnienia, kontrolowanie inflacji i utrzymywanie względnie zdrowej wartości pieniądza. Jednak w przypadku niewłaściwego wdrożenia może również prowadzić do ujemnych konsekwencji – szczególnie w krajach o wysokim wskaźniku korupcji.

Podstawą większości strategii fiskalnych są podatki. Głównie dlatego, że mają wpływ na to, ile pieniędzy ma do dyspozycji administracja w poszczególnych obszarach społeczeństwa. Podatki mogą mieć również wpływ na ilość pieniędzy, jaką jest skłonny wydać obywatel. 

W takim kontekście decydenci często stają przed jednym poważnym zadaniem: podjęciem decyzji, jak duży może i powinien być udział władzy w gospodarce. Wprawdzie jest to wysoce dyskusyjne, ale niektórzy ekonomiści i politolodzy uważają, że do utrzymania zdrowego społeczeństwa konieczny jest przynajmniej pewien stopień ingerencji administracyjnej.