Kimi zaman zk protokolü de denen sıfır bilgi ispatları, bir ispatlayan ile bir doğrulayıcı arasında gerçekleşen bir doğrulama yöntemidir. Sıfır bilgi ispat sisteminde ispatlayan, belirli bir bilgi parçasını (örneğin matematiksel bir denklemin çözümü gibi) bildiğini, bu bilginin kendisini paylaşmadan doğrulayıcıya ispatlayabilir. Bu ispat sistemleri, modern kriptograflar tarafından daha yüksek seviyede gizlilik ve güvenlik sağlamak için kullanılabilir.
Bir zk ispatı, eksiksizlik ve sağlamlık olarak bilinen iki temel şartı yerine getirmelidir. Eksiksizlik, ispatlayanın ilgili bilgilere ilişkin bilgisini yüksek seviyede olası bir doğrulukla gösterme becerisini ifade eder. İspatın sağlam olması için ispatlayanın o bilgiye gerçekten sahip olup olmadığının doğrulayıcı tarafından güvenilir bir şekilde belirlenebilmesi gerekir. Son olarak da tam anlamıyla sıfır bilgi olması için de söz konusu bilgi ispatlayan ile doğrulayıcı arasında hiçbir şekilde paylaşılmadan ispatın hem eksiksiz hem de sağlam bir şekilde yapılabilmesi gerekir.
Sıfır bilgi ispatları çoğunlukla, gizlilik ve güvenliğin gerekli olduğu uygulamalar için kullanılır. Örneğin kimlik doğrulama sistemleri, kimlik bilgilerini veya kişisel bilgileri doğrudan paylaşmadan doğrulamak için zk ispatlarını kullanabilir. Basit bir örnek olarak, bir kişinin bir bilgisayar sisteminin şifresine sahip olduğunu, bu şifrenin paylaşılması gerekmeden doğrulamak için kullanılabilir.
Bilgileri şifrelemek ve deşifre etmek için matematiksel teorileri ve hesaplamayı kullanma bilimidir.
"Sıfır Bilgi Özlü Etkileşimli Olmayan Bilgi Argümanı" - sıfır bilgi ispatlarına bir yaklaşım.
Guido Bertoni, Joan Daemen, Michaël Peeters ve Gilles Van Assche tarafından tasarlanan çok yönlü bir kripto...