Мынаны елестетіп көріңізші: елдегі кәсіпорындар бұрынғыдай көп ақша таппайтын қиын кезеңді бастан өткеруде. Адамдар көп ақша жұмсамауы мүмкін, яғни компаниялар көп тауар өндіре немесе көп жұмыс орындарын ұсына алмайды. Бос жұмыс орындары азайған кезде адамдарға жұмыс табу қиынға соғады, бұл айналымдағы ақшаның азаюына әкеледі.
Бірақ стагфляцияға не себеп болады? Оның себебі жалғыз емес. Кейде бұл экономикадағы ақша қозғалысының проблемаларына байланысты болады. Ал кейбір кезде бұл мұнай сияқты маңызды заттар құнының кенеттен өсуінен туындауы мүмкін. Бұл өндіріс шығындарының күрт өсуіне әкелуі мүмкін, содан кейін компаниялар бағаны көтеру арқылы мұны тұтынушылардың мойнына іледі.
Үкіметтер мен экономистер стагфляциямен күресудің ақылға қонымды жоспарларын жасауы керек. Олар бағаның өсуін бақылай отырып, экономиканы көтеруге көмектесетін саясатқа ден қоя алады. Бұл қатты тартылған арқанмен жүруге тырысқандай, тепе-теңдікті сақтаудың өте қиын әдісі.
Стагфляция 1970 жылдары кеңінен танылды, ол негізінен әлемдік экономикаға әсер етті. Жоғары инфляция экономикалық тоқыраумен тұспа-тұс келген ерекше және күрделі жағдай қалыптасты. Бұл күрделі сценарийге мұнай бағасының өсуі, жеткізілім үзілістері және бос монеталық саясат сияқты факторлар ықпал етті.
Үкіметтер экономика тарихында ерекше кезеңді белгілейтін тиімді шешімдерді табу үшін күресті. 1970 жылдардағы стагфляция инфляцияны да, тоқырауды да бір уақытта басқарумен байланысты қиындықтарды көрсететін көрнекі мысал болып табылады.