Chociaż zarówno standardy tokenów BRC-20, jak i SRC-20 zwiększają zakres zastosowań praktycznych sieci blockchain Bitcoin, zasadzają się na różnych metodach. Przyjrzyjmy się najważniejszym różnicom między BRC-20 a SRC-20.
Tokeny SRC-20 umożliwiają zapis informacji bezpośrednio w danych UTXO w sieci blockchain Bitcoin poprzez protokół Bitcoin Stamps. Z kolei tokeny BRC-20 mają protokół Bitcoin Ordinals, w którym zapis informacji ma miejsce w danych świadka. O ile informacje w danych świadka można zmieniać poprzez tryb synchronizacji, danych Bitcoin Stamps nie da się przycinać.
Danych tokenów SRC-20 zapisanych w danych UTXO nie da się przycinać, co zapewnia niezmienność i trwałość. Z kolei dane dołączone do inskrypcji ordinals w sieci Bitcoin mogą być przycinane przez węzły, co może mieć wpływ na ich trwałość.
Tokeny SRC-20 dają możliwość elastycznego zapisu danych, co umożliwia twórcom dołączanie danych o dowolnych rozmiarach. Jednak większy rozmiar danych skutkuje wyższymi opłatami transakcyjnymi. Tokeny BRC-20 nakładają ograniczenia na rozmiar informacji, co zapewnia normalizację kosztów transakcji. Ponadto zapis danych tokena BRC-20 ma miejsce w sekcji świadka transakcji. Przyczynia się to do obniżenia kosztów transakcji.
Tokeny BRC-20 doczekały się ogólnego upowszechnienia, są notowane na giełdach scentralizowanych, a wiele protokołów opracowuje technologie, które umożliwiają ich akceptację. Z kolei tokeny SRC-20 są wciąż na wczesnym etapie i działają na niewielu portfelach i protokołach.
Tokeny SRC-20 stanowią rozszerzenie zastosowań praktycznych sieci blockchain Bitcoin, ponieważ umożliwiają tworzenie aktywów zamiennych przy użyciu technologii Bitcoin Stamps. Pomimo wielu podobieństw do standardu tokenów BRC-20 standard SRC-20 ma inną metodę przechowywania danych w sieci blockchain Bitcoin.
Ordinals to jednostki podobne do NFT, które mogą być mintowane bezpośrednio na blockchainie Bitcoina.
Tokeny ORC-20 funkcjonują w sieci blockchain Bitcoin, a reprezentują je pliki JSON (JavaScript Object Notat...